Dit is een vervolg op de tekst "Het vrouwelijke en het mannelijke" *, meerbepaald stukken waar nog aan gewerkt wordt.

Van 3 naar 4

Triniteit

Volgens het klassieke Christendom bestaat de Goddelijke drie-eenheid uit de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Het probleem is uiteraard dat je God niet kunt vatten. De triniteit * is dan ook slechts een voorstelling, een poging om een mysterie onder woorden te brengen.

Hoe ziet deze voorstelling eruit in het kader van de relatie vrouw-man en vrouwelijk-mannelijk? De Vader is mannelijk, de Zoon is ook mannelijk en de Heilige Geest wordt meestal als geslachtloos aanzien (1), soms als vrouwelijk, soms als mannelijk.
In tegenstelling tot zeer veel religies ontbreekt de Goddelijke Moeder hier compleet. Dit wordt - vooral in de volksdevotie - wat gecompenseerd door de aandacht voor de Maagd Maria. Maagd? Een maagd kan nog net wel, een vrouw niet.

De ganse kerkelijke leer is gestoeld op deze drie-eenheid. De vraag die in mij opkomt is: waarom heeft God een tweederangsschepsel, de vrouw, geschapen? En waarom is het standpunt van Jezus hiermee totaal in tegenstrijd?

Voor mij is om het even welke voorstelling die de Moeder-Godin uitsluit totaal ontoereikend. Dit gaat zo in tegen de basiswetten van de natuur dat dit mij hoogst onwaarschijnlijk voorkomt.

Van 1 naar 2

Een van de diepste vragen die we ons kunnen stellen is: van waar komt het kwaad? Bijvoorbeeld bij het overlijden van een kind komt ongetwijfeld de vraag op: waarom moest dit gebeuren? Of bij gelovingen: waarom heeft God dit laten gebeuren?

Doordat deze vraag zo diepmenselijk is, zoekt iedere religie en iedere cultuur hier een antwoord op. Meestal komt dit aan bod in een scheppingsverhaal *.

Is het kwade er al altijd geweest? Of is het een afsplitsing van het goede? In het scheppingsverhaal Genesis (het eerste boek van de bijbel) komt dit thema niet aan bod (nalezen!), wel in het laatste boek van de bijbel "Openbaring van Johannes" * (beter bekend onder de naam "Apocalyps"). Hierin is het kwade duidelijk ondergeschikt aan het goede.
Persoonlijk ben ik er heel diep van overtuigd dat alles bij één - het Ene, de Ene, of hoe je het ook noemt - "gestart" is. De meeste religies houden dit standpunt aan. Er bestaan religies die vertrekken van strikte dualiteit, zeg maar het Goede en het Kwade, of noem het God en de Satan.

Een kernvraag is: hoe kom je van één tot twee?

Wat God verbonden heeft ...